په ټولو عربي هېوادونو ګرځم راګرځم،
چې خلکو ته شعر ووایم
باور لرم،
چې شعر هغه ډوډۍ ده،
چې خلکو ته پخېږي
له پیله باور لرم،
چې حروف یانې
اوبه
کبان
ولسونه
په ټولو عربي هېوادونو ګرځم راګرځم
له شعري ټولګې بل څه نلرم له ځان سره
له یوې تاڼې بلې تاڼې ته لېږدول کېږم
له یوه عسکره بل عسکر ته سپارل کېږم
په جیب کې مې یوازې مرغۍ لېږدوم
خو ضابط راکوي امر د ودرېدلو
رانه غواړي پاسپورت د مرغۍ
زما په وطن کې
کلیمې باید پاسپورت
واخلي
ساعتونه سرګردانه
منتظر
د مامور امر ته په تمه
سوچ وهم د شګو بورېو ته
سترګې مې ډکې لکه دریاب
مخې ته مې لګېدلې یوه دړه
خبرې کوي له یوه وطنه
خبرې کوي له یوه ملته
زه هلته لکه موږک ناست
د خپلو غمونو کانګې کوم
ټول ګچي شعارونه د پښو لاندې کوم
پر دروازو د خپل وطن
غورځېدلی یم مات
لکه
یو جام.
نزار قباني